برگرفته از
https://www.edutopia.org/article/encouraging-social-and-emotional-learning-through-arts?utm_source=chatgpt.com
این راهبردها به دانش‌آموزان پایه‌های بالاتر کمک می‌کند تا مهارت‌های تجسم و درک عناصر داستان را در خود تقویت کنند.
نوشته الیزابت پترسون
۲۴ فوریه ۲۰۲۵
سیِن‌پییز / iStock؛ جوینت‌استار / iStock
مهارت‌های سوادآموزی بخش مهمی از آموزش هر دانش‌آموزی است. و با این حال، توسعه این مهارت‌ها می‌تواند یک چالش باشد. هنر را وارد کنید – هنر و موسیقی با پیوند دادن مفاهیم انتزاعی با تجربیات ملموس، ابزارهای قدرتمندی برای تقویت مهارت‌های سوادآموزی فراهم می‌کنند. معلمان با ادغام این رشته‌های خلاقانه می‌توانند به دانش‌آموزان کمک کنند تا ارتباطات قوی‌تری با عناصر داستان برقرار کنند، ساختارهای روایی را درک کنند و بیان تخیلی را پرورش دهند.
در زیر چند روش ساده برای انجام این کار آورده شده است که من در مورد دانش‌آموزان کلاس دوم تا ششم موفق بوده‌ام.
تجسم: ساختن داستان با موسیقی
تجسم، سنگ بنای درک مطلب و داستان‌سرایی است و چیزی است که بسیاری از خوانندگان نوظهور آن را چالش‌برانگیز می‌دانند. با استفاده از تمرین هدایت‌شده از طریق موسیقی یا هنر، دانش‌آموزان می‌توانند با عناصر داستان مانند صحنه، شخصیت‌ها و کشمکش – ابزارهای ضروری برای درک مطلب و نوشتن روایت – درگیر شوند.
در اینجا یک فعالیت ساده وجود دارد که می‌توانید با دانش‌آموزان خود امتحان کنید تا مهارت‌های تجسم خود را تقویت کنند و به آنها کمک کنید تا خلاقیت خود را با استفاده از موسیقی به اشتراک بگذارند. ابتدا، با انتخاب یک قطعه موسیقی هیجان‌انگیز، دانش‌آموزان را به دنیای داستان دعوت کنید. استفاده از چیزی مانند «Clair de Lune» اثر دبوسی، « Carnival of the Animals » اثر سن سانس یا «Sabre Dance» اثر خاچاتوریان را در نظر بگیرید. از دانش‌آموزان بخواهید که با بستن چشمان خود هنگام گوش دادن، خود را غرق کنند.
هنر و موسیقی با پیوند دادن مفاهیم انتزاعی با تجربیات ملموس، ابزارهای قدرتمندی برای تقویت مهارت‌های سوادآموزی فراهم می‌کنند.
الیزابت پترسون
در مرحله بعد، از دانش‌آموزان بخواهید با پرسیدن سوالات راهنما، عناصر داستان زیر را به صورت طوفان فکری درآورند. در حالی که به موسیقی گوش می‌دهند و فکر می‌کنند، می‌توانند چشمان خود را ببندند و پاسخ‌ها را در حالی که روایتی را در ذهن خود پرورش می‌دهند، تجسم کنند، گویی که در حال خواندن یک داستان هستند.
موقعیت: این داستان کجا اتفاق می‌افتد؟ چه شکلی، چه صدایی و چه احساسی دارد؟
شخصیت‌ها: شخصیت اصلی کیست؟ چه کسانی در این دنیا زندگی می‌کنند یا چه کسانی ممکن است وارد آن شوند؟ چه جزئیاتی آنها را منحصر به فرد می‌کند؟
کشمکش: شخصیت اصلی ممکن است با چه چالش یا مشکلی روبرو باشد؟
طرح داستان: چه اتفاقاتی رخ می‌دهد؟
حل اختلاف: در نهایت چگونه اختلاف حل می‌شود؟
در نهایت، می‌توانید از دانش‌آموزان بخواهید با ایجاد یک استوری‌بورد که صحنه‌های اصلی را ترسیم می‌کند، تجسم‌های خود را به واقعیت تبدیل کنند. این استوری‌بورد می‌تواند پایه و اساس نوشتن یک داستان کوتاه، گفتن داستان با صدای بلند یا حتی اجرای آن در گروه‌های کوچک باشد. برای دانش‌آموزان کوچک‌تر یا نویسندگان بی‌میل، نقاشی لحظات کلیدی می‌تواند به عنوان جایگزینی برای نوشتن باشد.
مترجمان: مرضیه کربلائی مهدی و زهرا حسینی/ کارشناسی ارشد مدیریت آموزشی
