همیشه خراب کردن از ساختن آسانتر است اما …
درهنگام مواجهه فرد با انواع ناهنجاری اجتماعی یا برخورد نامناسب از سوی اطرافیان،واکنش های متفاوتی مشاهده می‌شود.زمانی که در خیابان رانندگی می‌کنید یا در محیط کار مشغول به تعامل با همکاران خود هستید یا برای نرمش صبحگاهی به پارک می‌روید به کرات شاهد تناقضات رفتاری آزاردهنده ای بوده اید که شمارا آزرده خاطر کرده اند. برخی از افراد با سر تکان دادن و ابراز تاسف به مسیر خود ادامه می‌دهند برخی به فکر فرو می‌روند، بدنبال چرایی آن می‌گردند و پس از کلنجارهاو درگیری های ذهنی مداوم در نهایت تصمیم به پذیرفتن آن معضل می‌گیرند.افرادی نیز هستند که پس از واکاوی طرح مسئله کرده و برایش راه حلی پیدا می‌کنند.
رفتارهای نکوهیده ای چون پرخاشگری،درگیری فیزیکی،هتاکی،بی تفاوتی های اجتماعی،عدم مسئولیت پذیری،دروغ،نفاق،سوءاستفا ده از دیگران ورفتارهای نامناسب دیگری که با مدرنیته شدن و پیشرفت افسارگسیخته تکنولوژی سلامت جامعه را به خطر انداخته و بی تفاوتی نسبت به آنها باعث از بین رفتن قبح و زشتی این رفتارها می‌شود.
یکی از سمی ترین واکنش ها به معضلات پیرامون پذیرش و عادی سازی آنها می‌باشد.پذیرش ناهنجاری های اجتماعی اثرات منفی زیادی را در وهله اول برای فرد و جامعه و سپس برای نسل آینده به همراه دارد.
از آنجایی که با توجه به وسعت زندگی اجتماعی کنونی درگیری با این معضلات امری قابل پیش بینی است،می‌توان اینگونه طرح مسئله کرد که هر کدام از ما در نقشی که در جامعه اجرا می‌کنیم چه تاثیری بر بهبود این روند و حل این مسئله داریم؟
نقش برنامه ریز،مدیر،مسئول،فرد آگاه،معلم،والدین و…
شما در نقش فرد آگاه و مطلع نگاه عمیق و دردمندانه به قضیه دارید؟
یا بعنوان برنامه ریز،مدیر و مسئول در ارگان های زیربط اقدام به برنامه ریزی سازمانی می‌پردازید؟
و یا نقش کلید ی تری بر عهده شماست و آن نقش مربی و پرورش دهنده است؟
یک فرد در جامعه باید بتواند در ابتدا مناسب ترین رفتار را در بدترین و سخت ترین شرایط از خود نشان داده و همچنین تاثیر مفیدی بر پیرامون خود بگذارد.هر کدام از این جایگاه ها به نوبه خود از اهمیت ویژه ای بر خوردارند ولی نقش مربی از این حیث حائز اهمیت است که نه تنها حال جامعه را می‌سازد بلکه برای آینده نیز سرمایه گذاری می‌کند.
یکی از دغدغه های امروز همه ما موضوع تربیت می‌باشد.تربیت خود،اطرافیان و هر آنچه که به ما و زندگی اجتماعی مان مرتبط باشد،واین امری بسیار پسندیده است.آیا تا بحال رهبری جمع، تیم یا گروهی را بر عهده گرفته اید؟
تقویت و تربیت رهبری به شما می آموزد چگونه محیط تان را مدیریت کنید.
تربیت یک رهبر از آن جهت مهم بشمار می آید که وجود رهبر باعث نظم دهی، سازماندهی و برقراری هماهنگی بین اعضای گروه خواهد شد. یک رهبر با ایجاد فرصت ها،برطرف کردن موانع و مشکلات و ایجاد صمیمیت و همدلی می‌تواند برای رسیدن به نقطه اوج گروه تلاش کرده و رسیدن به اهداف را آسان سازد.
ارکسترها، گروههای کر و سایر گروههای موسیقی معمولا دارای رهبر هستند.فرمان چگونگی اجرای یک اثرموسیقی از طریق اشارات و حرکات بدنی رهبر ارکستر که به صورت قراردادی متداول است به نوازندگان ارکستر منتقل می‌شود.تصورکنید اجراکنندگان یک ارکستر که ازمهارت های اجرایی فردی بالایی برخوردارند بدون رهبر یا با رهبری ضعیف شروع به اجرای ارکستر کنند بنظر شما چه اتفاقی خواهد افتاد؟
وجود یک رهبر برای ارکستر به مثابه یک ساز برای نوازنده است هرچقدر یک نوازنده قدرتمند باشد اگر سازش را از او بگیرید قدرت نواختن را نیز از او گرفته اید. یک ارکستر بدون رهبر یا با داشتن رهبر ضعیف دچار بی نظمی، اختلال،عدم هماهنگی و به طور کلی دچار از هم گسیختگی و شکست می شود.
سوال:
بنظر شما،زمانی که برگزاری ارکستر نیازمند حضور رهبر است.فعالیت های ساختارمند زندگی نیاز به رهبر و راهبر مدیر ومقتدر ندارد؟
با توجه به اهمیت وجود یک رهبر در رویدادها و فعالیت های تیمی و گروهی می‌توان به اهمیت پرورش استعداد و مهارت رهبری بیشتر پی برد.از آنجایی که این مهارت یک مهارت اجتماعی،بین فردی و تعاملی است باید علاوه بر پرداختن و پرورش ویژگی های فردی و بالابردن توانایی های فردی،ویژگی های رفتاری بین فردی را پرورش داده و آنها را نیز ارتقاء داد.
معلم،مربی،پدر،مادر،فرد آگاه،دلسوز و….
فرقی نمی‌کند در چه فضا و چه نقشی مشغول کار تربیتی هستید،دانستن عوامل موثر در پرورش ابعاد مهارتی،اجتماعی،معرفتی و اخلاقی و تعمق در آنها کمک شایانی در جهت نیل به هدف تربیت رهبران آینده می‌کند.
ما در این کتاب قصد داریم شما را با مفاهیم کلیدی حل مسئله تعارضات فردی و اجتماعی آشنا کرده و نکات و پیشنهاداتی برای حل این تعارضات و تقویت تعامل موثر را تقدیم نگاه پر مهرتان کنیم.و با هم بیاموزیم که :
چگونه یادبگیریم و چگونه یاد دهیم ؟
راهکار مدیر بودن بر رفتارهای خود و دیگران چیست؟
چگونه رهبر باشیم و چگونه رهبران آینده را بسازیم؟
